Rzeżączka - co to takiego?

Rzeżączka należy do grupy chorób najczęściej przenoszonych drogą płciową. Wywoływana jest przez bakterie dwoinki rzeżączki, Neisseria gonorrhoeae. Nieleczona rzeżączka może doprowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych, m.in. do bezpłodności – zarówno u kobiet, jak i mężczyzn. Z tego względu istotne jest prawidłowe postawienie diagnozy na wczesnym etapie rozwoju choroby. Dzięki temu możliwe jest osiągnięcie zadowalających efektów terapeutycznych, czyli zupełny powrót do zdrowia.

Jak dochodzi do zakażenia?

Zakażenie rzeżączką odbywa się poprzez kontakty seksualne zarówno analne, oralne, jak i dopochwowe. Ryzyko zakażenia dotyczy zatem wszystkich osób, które podejmują aktywność seksualną.

Jednak szczególnie narażone są osoby, które posiadają kilku partnerów seksualnych lub podejmują przygodne stosunki seksualne. Metodą, która pomaga zapobiegać zakażeniom jest stosowanie przez mężczyzn prezerwatywy. Warto zdecydować się także na wykonanie pakietu badań w kierunku zakażenia nie tylko dwoinką rzeżączki, ale również innymi chorobami przenoszonymi drogą płciową, zanim zdecydujemy się na podjęcie aktywności seksualnej z partnerem.

Często podkreśla się także konieczność wykonywania badań w kierunku rzeżączki w grupie kobiet w ciąży, gdyż możliwe jest zakażenie noworodka.

Warto mieć świadomość, że do zakażenia może dojść poprzez wspólne używanie środków higieny osobistej, takich jak ręcznik lub gąbka. Ponadto warto zachować ostrożność podczas korzystania z publicznej toalety, gdyż dwoinki rzeżączki mogą przeżyć w tych miejscach nawet kilka godzin.

Objawy rzeżączki

Objawy rzeżączki

W wielu przypadkach rzeżączka może przebiegać bezobjawowo (zdecydowanie częściej u kobiet niż u mężczyzn). Z tego powodu wiele osób może nie być świadoma zakażenia. Nieleczone osoby mogą zakażać swoich partnerów. Pierwsze objawy występują już po kilku dniach od momentu zakażenia – około 3-7 dni u mężczyzn i 7-14 dni w grupie kobiet.

Jako najczęściej występujące charakterystyczne objawy rzeżączki wymienia się:

  • białą, ropną lub wodnistą wydzielinę z prącia
  • ból podbrzusza
  • piekący ból podczas oddawania moczu
  • uczucie parcia na pęcherz
  • ból lub opuchliznę w okolicy jąder/gardła
  • ropne lub śluzowo-ropne upławy
  • krwawienie międzymiesiączkowe
  • ból odbytu; obecność ropy lub krwi w odbycie

Rzeżączka może powodować ból oraz obrzęk kolan i innych stawów. Ponadto występują także objawy skórne, takie jak małe, czerwone pęcherzyki. Mogą pojawić się również problemy z sercem.

Różne obszary występowania rzeżączki

Zakażenie rzeżączką może dotyczyć nie tylko narządów płciowych, ale także spojówek lub gardła. O pierwszym przypadku najczęściej mówi się w przypadku noworodków, które zostały zakażone podczas porodu. Z kolei rzeżączka dotycząca gardła w zdecydowanej większości przypadków przebiega bezobjawowo. Zdarza się, że występuje obrzęk i zaczerwienienie tylnej ściany gardła lub ropna wydzielina z migdałków.

Rzeżączka może przybrać charakter rozsiany, kiedy bakterie przenoszone są poprzez krew. Wówczas objawy mogą dotyczyć m.in. stawów oraz skóry. Na jej powierzchni widoczne są wtedy krosty otoczone wyraźną obwódką. Często w przebiegu rzeżączki rozsianej występuje gorączka.

Diagnostyka rzeżączki – jakie badania wykonać?

Podstawą do stwierdzenia zakażenia jest wywiad przeprowadzony przez dermatologa, ginekologa lub lekarza POZ. Potwierdzenie diagnozy odbywa się poprzez obecność bakterii dwoinki rzeżączki w rozmazie z wydzieliny cewki moczowej, szyjki macicy, gardła lub odbytnicy. Fizyczne objawy oraz dodatni wynik badania laboratoryjnego stanowią podstawę do wprowadzenia antybiotykoterapii.

Warto równocześnie podjąć decyzję o wykonaniu dodatkowych badań, które pozwolą wykluczyć zakażenie innymi chorobami przenoszonymi drogą płciową: testy na HIVbadania na kiłę czy wirusowe zapalenie wątroby typu B.

Diagnostyka, a później również leczenie powinno obejmować także partnerów seksualnych osoby zakażonej.

Skuteczne leczenie rzeżączki

Podobnie jak w przypadku innych chorób, powodzenie terapii rzeżączki w dużej mierze zależy od tego, na jakim etapie choroba zostanie wykryta. Im wcześniej zaobserwujemy objawy i zdecydujemy się na wykonanie badań laboratoryjnych lub udamy się do lekarza, tym lepsze efekty terapeutyczne możemy uzyskać. Leczenie rzeżączki opiera się na podaniu antybiotyków. Najwyższą skuteczność wykazują ceftriakson i azytromycyna.

Możliwe jest pełne wyleczenie rzeżączki, natomiast należy mieć świadomość, że przechorowanie rzeżączki nie stanowi ochrony przed kolejnymi zakażeniami w przyszłości. Po zakończeniu leczenia (po 3-7 dniach u mężczyzn i 7-14 dniach u kobiet) należy wykonać badania kontrolne, które pozwolą określić powodzenie przeprowadzonej terapii.

Jeśli podejrzewasz zakażenie rzeżączką, zapraszamy do naszej poradni. Wykonamy badania przesiewowe, które możesz wykonać bez skierowania, a gdy wynik będzie dodatni lekarz zaordynuje stosowne leczenie.

!!!
Pamiętaj również, aby powiadomić swoich partnerów seksualnych o infekcji, oraz wstrzymać się od uprawiania seksu do czasu wyleczenia choroby.

Call Now Button